TRAVEL THAILAND AND THE WORLD

พระราชวังหลวงพระบาง (พิพิธภัณฑ์หลวงพระบาง)
 
 
                                       
 
 
ที่ตั้ง  ถนนสักกะลิน  ตรงข้ามทางขึ้นพระธาตุพูสี
เปิดให้เข้าชมทุกวันยกเว้นวันอังคาร
 
โดยแบ่งออกเป็น 2 ช่วงเวลาคือ
ตอนเช้า  8.00 น. - 11.30 น.
 
ปิดขายบัตรเข้าชมสำหรับภาคเช้าเวลา  11.00 น.
 
ตอนบ่าย 13.30 น. - 16.00 น.
ปิดขายบัตรเข้าชมสำหรับภาคบ่ายเวลา 15.30น.
 
ค่าธรรมเนียมการเข้าชม  30.000 กีบ
 
 
                                                   
 
 
พระราชวังหลวงพระบางเป็นอาคารแบบฝรั่งแต่หลังคาเป็นแบบทรงลาว
ตั้งอยู่ริมแม่น้ำโขง หันหน้าเข้าสู่พระธาตุพูสี ตัวพระราชวังเป็นหมู่อาคาร
 
เตี้ยๆชั้นเดียว ตั้งอยู่บนพื้นยกสูง มีความงดงามลงตัวของศิลปะยุคอาณานิคม
ผสมกับศิลปะแบบล้านช้าง สภาพโดยรอบมีความร่มรื่นด้วยต้นไม้ที่ไม่หนาจนเกินไป
 
การจะเข้าชมภายในตัวอาคารพระราชวังจะต้องนุ่งชุดสุภาพ
สำหรับสุภาพบุรุษห้ามนุ่งกางเกงขาสั้นหรือใส่เสื้อกล้าม
 
สุภาพสตรีห้ามนุ่งกางเกงขาสั้นหรือเสื้อแขนกุดในการเข้าชม
และห้ามถ่ายรูปภายในตัวอาคารพระราชวังโดยเด็ดขาด
 
 
                     
 
 
ประวัติของพิพิธภัณฑ์แห่งนี้สร้างขึ้นในปี พ.ศ. 2447 สมัยเจ้ามหาชีวิตศรีสว่างวงศ์
สืบทอดต่อมาถึงสมัยเจ้ามหาชีวิตศรีสว่างวัฒนา พระมหากษัตริย์องค์สุดท้ายของลาว
 
ภายหลังจากการเปลี่ยนแปลงการปกครองหรือที่ชาวลาวเรียกว่า “การปลดปล่อย”
รัฐบาลลาวได้เปลี่ยนพระราชวังหลวงมาเป็น  “หอพิพิธภัณฑ์”
 
 
                                             
 
 
ในปี พ.ศ. 2519 หลังจากที่ไม่มีพระมหากษัตริย์ประทับอยู่ที่นี่อีกต่อไปแล้ว
ลักษณะแผนผังของตัวพระราชวังประกอบด้วยอาคารขวางด้านหน้า หลังคามุงกระเบื้อง
 
ตรงกลางมีมุขยื่นออกมา มีหน้าบันเป็นรูปช้าง 3 เศียร มีฉัตรกางอยู่ตรงกลางข้างบน
อันเป็นสัญลักษณ์ของราชอาณาจักรลาวล้านช้างในระบอบเดิมตรงเข้าไปเป็น
 
ห้องฟังธรรมของเจ้ามหาชีวิตและท้องพระโรง เบื้องหลังท้องพระโรงเป็นอาคารที่มี
หลังคาเป็นยอดปราสาทหลังเดียวมองเห็นเป็นสง่าเด่นชัดจากภายนอกตัวอาคาร
 
แบ่งออกเป็น 2 ส่วน ปีกทางด้านซ้ายมือเป็นห้องรับแขกของพระมเหสี
 
 
                                             
 
 
ปัจจุบันมีของขวัญจากประเทศต่างๆจัดแสดงให้ชมอยู่ ทั้งจากประเทศ
สังคมนิยมคอมมิวนิสต์, ประเทศทางตะวันตก, เอเชีย รวมทั้งของประเทศไทย
 
ส่วนปีกทางด้านขวามือเป็นห้องรับแขกของเจ้ามหาชีวิต
มีความสวยงามบรรยากาศเป็นแบบฝรั่งเศสปนลาว
 
มีภาพเขียนบนผ้าใบผืนใหญ่กรุเต็มผนังขึ้นไปจรดเพดาน เขียนขึ้นในปีพ.ศ. 2473
แสดงถึง ฮีตครอง(จารีตประเพณี) ของคนลาว ในช่วงเวลาต่างๆของแต่ละวัน
 
รูปขบวนเจ้ามหาชีวิตเสด็จไปสรงน้ำพระที่วัดเชียงทองและวัดใหม่
รูปประเพณีบุญปีใหม่ลาว รูปตลาดตอนแลง (ตลาดเย็น)
 
ซึ่งภาพเหล่านี้ถ่ายด้วยด้วยเทคนิคแบบ Impressionism
ทั้งยังมีรูปหล่อครึ่งตัวอีก 4 องค์คือ เจ้ามหาชีวิตอุ่นคำ
 
 เจ้ามหาชีวิตสักรินทร์  เจ้ามหาชีวิตศรีสว่างวงศ์
และเจ้ามหาชีวิตศรีสว่างวัฒนา ซึ่งหล่อมาจากประเทศฝรั่งเศสทั้งสิ้น
 
 
                                                 
 
 
ส่วนของห้องสุดท้ายของปีกด้านนี้ได้ถูกจัดให้เป็นห้องพระโดยเฉพาะ
ภายในเป็นที่ประดิษฐานของ “พระบาง” พระพุทธรูปคู่บ้านคู่เมืองหลวงพระบาง
 
อันศักดิ์สิทธิ์  มีลักษณะประทับยืน ยกพระหัตถ์ทั้งสองข้างขึ้น
หันฝ่าพระหัตถ์ออกทั้งสองข้าง ซึ่งชาวลาวเรียกกันว่า “ปางประทานอภัย”
 
หรือที่คนไทยเรียกว่า “ปางห้ามสมุทร” เป็นศิลปะเขมรสมัยหลังบายน
อายุราว 300 ปี มาแล้ว หล่อด้วยทองคำบริสุทธิ์ 90%
 
หนัก 54 กิโลกรัม สูงราว 40 – 50 ซม. ซึ่งเป็นที่มาของชื่อ “เมืองหลวงพระบาง”
อันหมายถึงเมืองที่มี “พระบาง” ประดิษฐานอยู่นั่นเอง
 
ทุกวันขึ้นปีใหม่ลาว (ราวเดือนเมษายน) จะมีการอัญเชิญ “พระบาง”
ลงมาประดิษฐานที่ “วัดใหม่” เพื่อให้ประชาชนสรงน้ำสักการบูชา
 
เพื่อความเป็นสิริมงคลของชาวหลวงพระบางและชาวลาวทั้งประเทศ
ภายในห้องพระนี้ยังเป็นที่ประดิษฐานพระพุทธรูปนาคปรก สลักด้วยหิน
 
ในรูปแบบศิลปะเขมรอีก 4 องค์ และมีกลองมโหระทึกอีกหลายใบ
ซึ่งไม่ทราบแน่ชัดว่ามาจากที่ใดนอกจากนั้นยังมีพวงมาลา
 
ของสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ ซึ่งถวายเป็นพุทธบูชาไว้เมื่อครั้งเสด็จ
มายังประเทศลาวและเมืองหลวงพระบาง เมื่อเดือนมีนาคม พ.ศ. 2533
 

IBIS hotel wuhan - 宜必思酒店 - Yibìsī jiǔdiàn

สำหรับ  Hubei Museum และ East Lake จะอยู่ไกลออกไปหน่อย
แต่มารู้ทีหลังว่ามีรถเมล์ที่ผ่านหน้าที่พักที่ IBIS ด้วยคือสาย 411

ตอนไปก็เลยจัด Taxi ไปครับน่าจะ 30-40 หยวนมั๊งครับจำไม่ได้ล่ะ...
ที่ Museum คนเยอะมากเดาว่าอาจจะเพราะที่นี่พึ่งเปิดได้ไม่นานและวันที่ผมไปก็เป็นช่วงวันหยุดของจีน

และที่สำคัญ เข้าฟรีครับ....
สำหรับที่นี่ ปกติแล้วจะจำกัดว่าวันนึงเข้าช่วงเช้าได้ไม่เกิน  3500 คนครับแต่วันนั้นคหยวนๆ เพราะคนเยอะและเข้าเกินครับ..

ตอนผมไปเอาขาตั้งกล้องไปด้วย
แต่เค้าไม่ให้เอาเข้านะต้องเอาไปฝากไว้ซึ่งตอนเจ้าหน้าที่มาบอกระหว่างเข้าแถวอยู่เราก็เข้าใจหล่ะ
แต่ประเด็นคือจะให้เอาไปฝากที่ไหน.. นี่แหละที่คุยไม่รู้เรื่อง สรุปว่า เค้าเลยหาคนจีนแถวนั้น (ที่เดินมากับฝรั่ง)
ให้มาพูดกับผม ซึ่งชมเชยว่าเจ้าหน้าที่เค้าแก้ปัญหาได้ดีครับ ตาไวมาก เพราะจริงๆแล้วที่  Wuhan ต่างชาติน้อยมากๆๆๆๆ ครับ และคนที่นั้นพูดอังกฤษได้น้อยมากๆ

คุณเจ้าหน้าที่เค้าตาไวเห็นสาวจีนคนนี้ควงฝรั่งมาเลยพามาเป็นล่ามให้ผม สรุปว่าเค้าบอกให้เดินตามเจ้าหน้าที่อีกคนไปไปฝากขาตั้งกล้อง
ซึ่งตรงที่ฝากขามันอยู่ด้านในแล้วเลยเหมือนว่าผมได้คิวลัดเข้าไปเลยซะงั้น  ฮ่าฮ่าฮ่า
แต่สุดท้ายก็ต้องมารอดีบุกด้านในอยู่ดีนั่นหล่ะ


เรา 13 คน ออกเดินทางไปยังเมืองหวู่ฮั่น (Wuhan) ในวันที่ 9 พฤษภาคม 2556 และจุดหนึ่งที่อยากไปมาก คือ พิพิธภัณฑ์มณฑลหูเป่ย (Hubei Provincial Museum) ไปแล้วไม่ผิดหวังเลย ที่สำคัญเข้าชมฟรี และไม่ห้ามถ้าจะถ่ายรูป ขอเพียงอย่าใช้แฟลชเป็นพอ

http://pantip.com/topic/30621471



เป็นไฮไลท์ของห้องนี้ เป็นดาบเก่าลวดลายสวยงาม




ภายในตึกใหญ่มาก มีบันไดเลื่อนด้วย แต่ละชั้นมี 2 ฝั่ง มีการแสดงที่อลังการมาก ๆ สมบัติส่วนใหญ่ได้มาจากขุดมาจากสุสานโบราณ

เมืองหวู่ฮั่นมาประวัติศาสตร์ยาวนานมากกว่า 3,000 ปี และเกี่ยวข้องกับสามก๊กด้วยนะ และยังเป็นที่นั่งของผาแดง ที่ขงเบ้งเรียกลมเรียกฝนพัดทัพเรือของโจโฉจนแตกพ่ายกลับไป





ต่อจากภาคที่ 1 ด้วยเวลาจำกัด ต้องรีบดูรีบถ่าย เพราะความคิดเห็นเริ่มแตก มีพี่บางคน...ไปล่องเรือแม่น้ำแยงซีเกียง แต่เราอยากดูพิพิธภัณฑ์

ด้านล่างเป็นสุสานม้าศึกค่ะ เขาให้เกียรติม้ามาก เมื่อตายยังนำมาเรียงกันและทำการฝังพร้อมกับรถม้าเหล็ก ท่าจะหนักน่าดูนะเนี่ย แสดงว่าม้าในสมัยนั้นต้องตัวใหญ่และแข็งแรงมาก ๆ ด้วย





ที่เป็นบางส่วนของอุปกรณ์เหล็กของรถม้า ยังมีอุปกรณ์ตัวเล็ก ๆ หลายตัว สนใจไปชมกันได้นะ เข้าชมฟรี

ต่อไปเป็นห้องแสดงพาหนะสีสวยงาม นี่เป็นเพียงบางส่วนจ๊ะ เหลือแต่ที่ชอบมาให้ชม






มีการจำลองสุสานตอนที่พบ จะแบ่งเป็น 4 ห้อง ได้แก่ ห้องเก็บสมบัติ ห้องเก็บอาวุธ ห้องดนตรี และห้องเก็บโลงศพ

วัดกุยหยวน (Guiyuan Temple)
• วัดกุยหยวน (Guiyuan Temple) หรือ "กุยหยวนซื่อ" วัดเก่าแก่ที่มีชื่อเสียง 1 ใน 4 ของเมืองอู่ฮั่น สร้างขึ้นในราวปลายราชวงศ์หมิงต่อเนื่องถึงต้นราชวงศ์ชิง ภายในมีรูปปั้นเจ้าแม่กวนอิมขนาดใหญ่ที่ชาวจีนนิยมไปกราบไหว้เพื่อความเป็นสิริมงคล มีวิหารพระอรหันต์ 500 องค์ที่ปั้นจากดินเหนียวเคลือบทอง ซึ่งแต่ละองค์มีรูปร่างหน้าตาและอากัปกริยาที่ไม่ซ้ำกัน

เป็นพิพิธภัณฑ์ขนาดใหญ่ระดับมณฑล ก่อนปี ค.ศ.1999 พิพิธภัณฑ์แห่งนี้จัดแสดงหุ่นจำลองสุสานโบราณ อายุประมาณ 2,400 ปี ของพระเจ้าเจิงโหวยี่ จนถึงปีดังกล่าวได้มีการจัดสร้างตึกโดยเฉพาะ เพื่อแสดงสิ่งที่พบในสุสาน โดยจัดแสดงโบราณวัตถุล้ำค่า ส่วนมากเป็นเครื่องทองสัมฤทธิ์ เช่น ระฆังราว เสื้อหยก ที่ขุดพบที่หม่าหวางตุย กลองสัมฤทธิ์ โถ จอกเหล้า ตะเกียง เครื่องประดับ และเครื่องสัมฤทธิ์อื่นๆ มากมาย
สิ่งที่น่าสนใจคือระฆังสำริดโบราณ 65 ใบ เมื่อถูกเคาะจะให้เสียงกังวานสูงต่ำทุ้มแหลมราวกับเครื่องดนตรี ทางพิพิธภัณฑ์ได้สร้างระฆังจำลอง และเปิดการแสดงบรรเลงเป็นเพลงได้อย่างไพเราะน่าฟัง

 .[youtube=425,350]duZFXKJJ4j4[/youtube]

 .[youtube=425,350]wNqun3aWPz4[/youtube]

เผยแพร่เมื่อ 27 มิ.ย. 2013
กู่หลงจง หรือ บ้านขงเบ้่ง ตั้งอยู่ทิศตะวันตก ห่างจากเมืองเซียงหยางไป 15 กิโลเมตร เป็นบ้านพักอาศัยของขงเบ้ง เซ่จูเก๋อ ชื่อเหลียง นามขงเบ้ง (ปีค.ศ. 181-234) คนซานตง ตอนอายุ 17 ตามคุณพ่อ จูเก๋อเสียมาที่เมืองเซียงหยางและเก็บตัวข­ยันหมั่นเพียร อ่านหนังสือและสังเกตการเมืองภายนอกอย่างใ­กล้ชิด มีฉายาว่า มังกรหมอบ ปี ค.ศ. 207 เล่าปี่และพี่น้องร่วมสาบาน กวนอูและเตียวหุย มาเชิญตัวที่กระท่อมหลงจงถึง 3 ครั้ง เล่าปี่ได้คุยกับจูเก๋อเหลียง ขงเบ้งอธิบายสภาพการเมืองในเวลานั้น เสนอความคิดเห็พร้อมทั้งวิธีรวบรวมประเทศใ­ห้เป็นเอกภาพ รวมทั้งนโยบาย และกลยุทธ์ และยินดีเป็นที่ปรึกษากุนซือของเล่าปี่ ในที่สุดได้สร้างฐานให้เกิดเป็นสามก๊ก เมืองเซียงหยาง ตั้งอยู่ภาคตะวันตกเฉียงเหนือของมณฑลหูเป่­ยเป็นเมืองโบราณสมัย 2500 ปีก่อนในสมัยราชวงค์ชุนชิว เป็นเมืองเก่าของเกงจิ๋ว และเป็นเมืองทางยุทธศาสตร์ที่ขงเบ้งยุในยึ­ดครองเป็นฐานที่มั่นจากซุนกวน กำแพงเมืองยาว 6 กิโลเมตร 4 ด้าน 6 ประตู ตั้งอยู่ที่ริมแม่น้ำฮั่นสุ่ยซึ่งไหลผ่านป­ระตูเหนือ ภาคใต้มีภูเขาเจี้ยนซาน ฝั่งตะวันออกมีภูเขาฉู่ซาน เป็นกำบัง ซึ่งมีฉายาว่า เมือง "ฟูหยิน" (คุนหมิง) ลือกันว่า สร้างโดยมารดาของพระเจ้า "จูลี่" สมัยราชวงค์ "จิ่น" ยุคจ้านกว๋อ

กำแพงเมืองโบราณจิงโจว : 31 Aug 2009   



http://b2tour.com/Picture/Yangtze%20River%20Cruise/Yangtze-10-7.jpg